Ο Χάρολντ Πίντερ στο θεατρικό του έργο «Ο Επιστάτης» καταγράφει την περιπέτεια τριών ανθρώπων να σχετιστούν και να επικοινωνήσουν μέσα σ’ ένα χώρο με έντονα τα στοιχεία της φθοράς και της εγκατάλειψης. Η επικοινωνία γίνεται αδύνατη καθώς ο καθένας είναι κλεισμένος στο εγώ του και στη δικιά του δύσκολη ζωή. Παρόλο που κοινοποιεί ο ένας στον άλλο τα προβλήματα και τις περιπέτειες της ζωής του, εντούτοις η επικοινωνία είναι ασύμπτωτη. Έτσι ο καθένας τους βρίσκει, ως διέξοδο στη σκληρή πραγματικότητα, ένα όνειρο και μ’ αυτό ως στόχο παλεύει. Και οι τρεις ήρωες του έργου είναι επικεντρωμένοι στο ότι ο κόσμος, η κοινωνία, οι άνθρωποι γύρω τους αποτελούν απειλή γι’ αυτούς. Δεν μπορούν να δουν κι άλλες πλευρές της κοινωνίας, εξ αιτίας των τραυματικών εμπειριών που έχουν ζήσει. Έτσι αισθάνονται απόρριψη, φόβο και ζουν σ’ ένα τραγικό αδιέξοδο. Το έργο τελειώνει με αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Δικαιώνονται στην πεποίθησή τους ότι δεν μπορούν να εμπιστευτούν κανέναν.
Ο Πίντερ με το έργο του αυτό έρχεται να ευαισθητοποιήσει τους θεατές μ’ αυτές τις τραγικές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης.
Αρκεί όμως μόνο η ευαισθητοποίηση;
Απόστολος Μπάρλος (θεολόγος)
Βάσω Γώγου (θεολόγος, ζωγράφος)
Απλό Θέατρο, Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
σταυροδρόμι τέχνης 